Lijden is ook zeer persoonlijk, iedereen gaat er anders mee om. Sommigen worstelen met hun gevoelens tijdens het lijden en komen zo in een depressie. Anderen kunnen het makkelijker verwerken. Op Allerzielen herdenken we de doden. Het afscheid nemen van de doden is voor iedereen persoonlijk. Sommige kunnen het verwerken door naar het kerkhof te gaan, terwijl bv ik daar totaal geen behoefte aan had. Ik hou die persoon gewoon in mijn hart. Iedere cultuur heeft ook zijn eigen rituelen.
Omgaan met moreel lijden:
Diabolisering: je ziet de dader als duivel die doordrenkt is met het kwade. Vooral daders van seksueel misbruik worden hier genoemd. Focus: kwaad in karakter van dader. Daartegenover worden de slachtoffers beschreven als onschuldige kinderen. Denk maar aan Dutroux. De betrokkenen worden in 3groepen gedeeld: daders, slachtoffers en omstaanders.
Banalisering: getuigenissen van overlevenden tonen aan dat slechts een klein minderheid van de nazi-oprichters in de concentratie- en uitroeiingskampen vanuit sadistische motieven handelde. Sommige 'bruikbare joden' overleefden op die manier het uitroeiingskamp in Auschwitz. De SS'ers waren ook maar mensen zoals wij die alleen maar opdrachten opgelegd kregen en deden omdat ze anders vermoord werden. Door de daders te vergelijken met ander mensen, ziet me de dader en de daad los van elkaar. De oorzaak van het kwaad wordt niet gezocht in dader zelf, maar in externe zaken waarvoor dader niet verantwoordelijk voor is.
De mens is herleid tot een speelbal van omgevingsfactoren, waar hij niets kan aan doen.
Het feit dat mensen doen wat ze moeten doen, of geacht worden te doen, maakt dat ze zich schuldig kunnen gedragen tegenover anderen. Hoe vaak zal de advocaat van verdachte, van wie feiten bewezen zijn, zich niet wenden tot verwijzen naar ongelukkige jeugd, slechte vrienden,...
Ethisering: Er wordt van de daders gezegd dat ze het goede doen. Daders proberen hun eigen gedrag voor zichzelf en voor de anderen te rechtvaardigen. Ze geloven dat ze het goede deden. Het euthanaseren van mentaal gehandicapten door de SS'ers werd een zachte dood genoemd, kans om uit hun lijden te ontsnappen. Bij roddelen: datgene wat de ander verkeerd doet en slecht maakt, zorgt ervoor dat ik die over de schande spreek, veel beter ben, dat mijn gedrag beantwoordt aan de goede daden. Door de ander als een duivel of absolute kwaad voor te stellen, wordt eigen gedrag goed gepraat. Een dader die zijn die objectief gezien verwerpelijk zijn, goedpraat of verschoont, doet aan ethisering. Hij stelt verkeerde gedrag als goed voor. Zoals diabolisering een benadering van kwaad is door slachtoffers, is ethisering een zienswijze van de daders. Zet beide tegenover elkaar en je krijgt onverzoenbaarheid.
Fragmentatie en zelfbedrog: om goed te kunnen functioneren, nemen mensen verschillende rollen op. Je bent student, luisterend oor, kok, sporter, fietser,... Door ons leven te fragmenteren, kunnen we die verschillende rollen aan. Een dader van iets ergs is ook behulpzaam bij vrienden en ouders.
Ik kan verzoenen met mensen, maar hoe hard je ook probeert vergeten doe je niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten